و این منم...
خود واقعی من
آنچه مسلم به آن واقف هستم، همین من است.
فقط نمیدانم کدام من واقعی ست!!
آن منی که به هنگام مطالعه می شناسم؟
یا آن منی که هنگام نوشیدن قهوه به فکر فرو می رود؟؟
یک من دیگر نیز می شناسم!
آن منی که به هنگام خواب به عمق خیال نفوذ می کند.
داستانی تازه برای خود تعریف می کند و به تماشای خیال بافی اش می نشیند.
کدام یک را بپذیرم؟
آسایش،التهاب،تحلیل،انتخاب،عمل ... دیدن ادامه ›› کردن و انفعال،سکوت و حرف ازدحام.
هر کدام شکنجه ای مستقل هستند.
دنبال چرا و چگونگی اش هستم.
فکر میکنم بین تمامی آن ها گمگشته ای بیش نیستم.
کاش،چرا،اما،اگر...
نفس نفس زنان به توقف و کمی استراحت فکر میکنم...
اما کافیست؟
تلاش کردم او را نیز به تنهایی خود اضافه کنم تا شاید گفتگویی متفاوت آغاز و به چرا های من پاسخ چگونگی دهد.
به نتیجه ای خواهم رسید؟
از من بپرس!!



گمان میکنم از نظر موضوعی شاید مهم ترین عنوان نمایشی بود که به تماشایش نشستم.
همان چیزی که همه به دنبال پاسخی از آن می گردیم،یعنی شخص من.
زوایای بسیاری باید مورد بررسی قرار می گرفت که به نظرم شاید حتی برای پرسیدن پرسش ها نیز نمایش دچار ضیق وقت شد.


چقدر اوج های ایمان صیاد برایم جذاب هستند.
عصبانیت،شادی،غم و...
دیشب با توجه به شب نخست کار،چند باری ایشون تپق زدند.
شاید هم عدم تمرکز باعث این اتفاق بود.
انتخاب موسیقی بسیار دلنشین بود.
نور عالی،بازی ها جذاب،دکور دوست داشتنی نمایش
همه چیز دست به دست هم دادند تا شبی بی بدیل رو رقم بزنند.


اما کاخ هنر!
از صندلی هایش تعریف کنیم یا از هیهات هیهات گویان نمایش برج عیوض در طبقه بالا؟