به سبک خود افشین خان هاشمی با ( شین):
نمایشی بس شور انگیز با نگارش متنی پر از شعور همراه با شعف و شادی و گاهی شیون
که شروع آن بنده کوچک را تشنه تماشای سرنوشت خود کرد
نمایش در گردش زمانه تلخ و شیرین که گاهی بی نشان و گاهی سرشار از آشنا در مواقعی در خاموشی شب و سرگذشت شهیدی در بعضی اوقات در روشنایی خورشید و شکوفایی عشقی شعله ور
که یقینا بوی خوش گلاب نمایش ایران به مشام همه تماشاچیان قابل استشمام است
که تمام شکر و شکایتش ، نوش و نیشش بنده را به گوش سپردن به نقش و نگارش نوازش می کرد