قبلا متنی در مورد وضعیت افتضاح فیلم های اکران اصلی سینما مون نوشتم. به بهانه جشنواره فیلم فجر این موضوع رو خواستم بگم که من امسال برای جشنواره نهال از شهرستان پا شدم رفتم تهران چون میدونستم چقد سینمای کوتاه ما ارزشمنده ، ساعت ها تو صف ورود به سالن پخش وایسادم یا کف زمین نشستم چون میدونستم تنها جاییه که ارزشش رو داره واسش منتظر بمونم. من احساس میکنم اگه اکران های اصلی مون رو بدیم به این فیلمای کوتاه خیلی خیلی حال سینما بهتر میشه. در اصل به قول یکی از فیلمسازای مشهدی اینا باید بهشون بودجه اختصاص داده بشه تا برن فیلمای بلندشون رو بسازن. کلا انگار تو کشور ما هر چی فیلم خلاقانه تر و سینمایی تر باشه کمتر به نمایش گذاشته میشه. الان یک سوال مهم در ذهن خیلی ها اینه چرا فیلمای کوتاه فقط باید تو تهران و اونم فقط یک سالن اکران بشن؟ کی میخواد این وضعیت درست شه؟ دادن یک سانس به این فیلم ها به جای پخش صدباره فیلم های نازل و سخیفی مثل هفتاد سی و فلان و فلان خیلی زور داره؟ بعد می یاین می گین مردم نمی یان سالن رو پر کنن واسه این فیلما، سیستم سینما که همش به فکر چرخوندن اقتصادتی و یه ذره بحث فرهنگی برات مهم نیس، کار فرهنگی طول میکشه تا به نتیجه برسه، با دو روز اکران این فیلمای جریان هنری قطعا نباید انتظار تغییر ذائقه رو داشت. ضمن اینکه این سینمای جریان هنری قطعا در هر نقطه ای طرفداران خودش رو خواهد داشت و شما باید پاسخگوی درخواست های این آدما که خیلی هاشون تو همین سینما فیلم ساختن و زحمت کشیدن یا به هر نوعی فعالیت دارن تو این حوزه، باشین