یک نمایش با خط داستانی مشخص و پاسخ به سه سوال اساسی پیرنگ هر داستان. انگار که داستانی کوتاه را برایم اجرا کرده باشند. تعلیق داشت . تغییر دراماتیکش غیرقابل پیش‌بینی بود. در طول عمرم می دانم این اتفاق زیاد نخواهد افتاد که داستان کوتاهی بدون اطناب در یک ساعت شخصیت پردازی شود بدون سیاه یا سفید کردن شخصیت ها حض بردم. از دیدن این تئاتر لذت بردم. شخصیت پردازی، تضادی که در آنها وجود داشت ، زبان، لحن، دیالوگها و ساخت شخصیتی خاص در یک طبقه اجتماعی مشخص و بازی خوب دو بازیگر نمایش را یک سر و گردن از دیگر نمایش ها متمایزش کرده بود.
و حکایت تلخ زن ایرانی بودن در تمام طول تاریخ سیاه این کشور.
ایده خوبی بود پرداختن به تاریخ ولی من همیشه داستان‌هایی که با کمترین قضاوت است را دوست دارم. داستانهایی که به‌ قضاوت مخاطب ایمان دارد و قرار نیست چیزی را به او حقنه کند. راحت است که یک شخصیتی که نیست را برای ملتی که زیاد تاریخ و کتاب نمی خواند گوشه دیوار بیندازی و هی سیلی بزنی.
می خواستم نکات دیگری را واضح تر بگویم که ... بگذریم.
نمایش را حتما ببینید. از بازی خوب سحر آقاسی و منصور صوفی لذت ببرید. من به بازیها، شخصیت پردازی، لحن و دیالوگهای خوبش ۴ می دهم.