‎امشب به تماشای نمایش ترور نشستم. آن‌قدر حرف برای گفتن دارم که می‌توانم صفحات زیادی بنویسم، اما سعی می‌کنم کوتاه کنم:

‎۱- نمایش یا نمایشنامه‌خوانی؟
‎این اجرا می‌توانست یک نمایش رادیویی باشد یا در نهایت یک نمایشنامه‌خوانی، چرا؟ چون بازیگران عملاً بیکار نشسته بودند و فقط یکی دو بار کنار میکروفون آمدند، همین! برای چنین نمایشی واقعاً نیازی به این همه بازیگر نام‌آشنا نبود—البته شاید برای توجیه قیمت ۶۰۰ هزار تومانی بلیت، حضور این چهره‌ها ضروری به نظر می‌رسید!

‎۲- دادگاه یا شوخی با تشریفات؟
‎در دادگاهی که ( در نمایش ) همه با لباس رسمی و کراوات حاضر بودند، دستیار قاضی، دختری کم‌سن و سالی با کتانی ... دیدن ادامه ›› آل‌استار و شلوار برمودای اسپرت و موهای چتری در حال هنرنمایی بود! آن‌قدر پر استرس و ناپخته که قاضی در جایی به او اشاره کرد: برو بشین! احتمالاً یکی از آشنایان بود که علاقه داشت در اجرا نقشی داشته باشد!( این کارشون خیلی خنده دار بود واقعا ) و موضوع زمانی جالب میشود که حتی اسم این دختر نوجوان، در لیست بازیگران نوشته نشده!!!!

‎۳- چت بازی در ردیف اول!
‎یکی از عوامل سالن که مسئول راهنمایی تماشاگران بود، درست جلوی من نشست و شروع کرد به گرفتن سلفی، عکاسی از بازیگران و ارسال عکس‌ها در واتساپ! دوستانش هم برایش استیکر قلب می‌فرستادند و او هم با عکاس کنارش گپ می‌زد و دست بردار نبود. بالاخره مجبور شدم تذکر بدهم که نور موبایلش دیگران را اذیت می‌کند. نتیجه؟ فقط کمی نور را کم کرد و تا پایان نمایش همچنان درگیر چت کردن بود! جای تأسف دارد واقعاً.

‎۴- قاضیِ خاموش!
‎در این اجرا قاضی تقریباً بیکار بود، بدون اقتدار و‌منفعل. حتی دادستان و وکیل هیچ احترامی برایش قائل نبودند ( عجیب بود واقعا ) ، حتی گاهی به او توهین هم می‌شد! درحالی‌که در اجرای تماشاخانه ایرانشهر، همین نمایش با گروهی متفاوت (البته با همین قاضی) به‌شکلی اجرا شده بود که قاضی حضوری پررنگ و تأثیرگذار داشت. اما اینجا ظاهراً تمام تمرکز بر روی چهره‌های سینمایی بود، حتی به قیمت ضربه زدن به ساختار اجرا.

‎۵- چکش قاضی یا خودکار؟!
‎قاضی مظلوم و خاموش این اجرا حتی یک (gavel) چکش قاضی هم نداشت! و به‌جای آن با خودکار روی میز می‌کوبید! درحالی‌که در اجرای سالن ناظرزااده کرمانی، که با حضور آقای پاکدل برگزار شد، حداقل یک چکش برای حفظ اقتدار قاضی در نظر گرفته شده بود.

‎۶- سینمایی‌ها در تئاتر؟ لطفاً کمی دقت!
‎از تهیه‌کنندگان فرهیخته تئاتر تقاضا دارم که اگر اصرار به حضور چهره‌های سینمایِ پر تپق در تئاتر را دارند، حداقل سایر عناصر مهم اجرا را هم در نظر بگیرند.

‎۷- در نهایت، این نمایش با ۳۰ دقیقه تأخیر آغاز شد!!!!

‎پایان، اما نه بی‌درد.