پریروز موفق شدم این نمایش رو ببینم و دوستش داشتم - من طرفدار پروپا قرص جناب مک دونای عزیز هستم - بسیار اجرای شسته رفته و بی نقصی بود. نمایشنامه های مک دونا معمولا پر از دیالوگ‌های پینگ پنگی و در عین حال سیاهه -دارک- و طنزش برای من دلنشینه . پس مشخصا برای کسایی که دنبال ایده های ناب اجرایی و اکتهای عجیب هستن کمتر جذابه. ترجمه و اجرای همچین متنی که ارجاعات بریتانیایی-ایرلندی توش هست آسون نیست و من میزان درستی از دخل و تصرف در این متن دیدم که با سلیقه مخاطب ایرانی همخوانش کرده بود و فاصله ای هم با متن اصلی نداشت. بازی ها کاملا مک دونایی بود (چون بنظرم متنهاش سبک خاصی از بازی رو میطلبه) و دکور هم با فضای نمایشنامه همخوانی داشت و مختصر و مفید بود. در مجموع لذت بردم از تماشای جهان تلخ و در عین حال شیرین مک دونا که هم خندیدم هم به فکر فرو رفتم. ممنونم از گروه اجرا و امیدوارم همه به اندازه من از تماشای این نمایش لذت ببرن.