پسرک آوازه خوان

با صدای بلند آواز می خواند

تا همرزمانش صدای خمپاره ها را نشنوند ...



*****************


علیرضا نادری را با نمایشنامه بسیار خوب و مهم " سعادت لرزان مردمان تیره روز" می شناسیم ... دیدن ادامه ›› و

البته به نظرم نمایشنامه خوب " دیوار " که مضحکه تمام عیاری ست...

همچنین از این نویسنده ارزنده فیلمنامه های "کیفر" و " در مسیر زاینده رود " را می شناسیم...

و اما " پچ پچه های پشت خط نبرد " روایتی بسیار ملموس و تاثیر گذار و تاثر برانگیز از جنگ است که

علیرضا نادری با درایت و سیطره کامل به جنگ این نمایشنامه را نوشته است.

نمایشی سراسر اشک و لبخندهای تلخ! که بعد از اتمام نمایش احساس خوبی از تماشای یک تئاتر

به معنای واقعی خواهید داشت...

و اما در مورد کارگردان جوان و خوب این نمایش " اشکان خیل نژاد" که با کار قبلی اش (بالاخره این

زندگی مال کیه؟!) نشان داد که در انتخاب نمایشنامه های خوب و کارگردانی اثرهای انتخاب شده

خوب عمل میکند.

کارگردانی کار به نظرم زیرکانه بود طوریکه در ابتدای نمایش به اندازه 10 الی 15 دقیقه یک صحنه

تاریک و کسل کننده را می بینیم که با تغییر نور صحنه می بینیم که این کار لازم بوده و در راستای

اهداف نمایشنامه صورت گرفته است...

نورپردازی و طراحی صحنه ساده کار خیلی دلچسب و زیبا و تاثیرگذار بود مخصوصا صحنه ای که با

دوربین عکس می گیرند و البته خلاقیت خوب و بجا در صحنه عبور منور...

موسیقی خوب این اثر هم حال و هوای خاصی داشت و با کار گره خورده بود.


بازیهای خوبی در این نمایش می بینیم همه خوب و در جای خود قرار داشتند محمد هادی عطایی و

نوید محمدزاده هم مانند کار قبلی این کارگردان خیلی خوب بودند...

حتما این کار را ببینید و لذت ببرید...


**********************


پسرک را در شهر

با رفقایش می بینید

که احوالپرسی می کنند


اگر از شر مین ها

جان سالم به در برده باشند...!