نمایش شاد و دوست داشتنی بود. فکر کنم چیزی در حدود 2/3 کل دیالوگ ها ریتمیک بودند که با همراه شدن سازهای اصیل ایرانی در مجموع بافت خوبی ایجاد کرده بود. به طور قابل ملاحضه ای هم اشارات(کنایه های) سیاسی اجتماعی داشت که البته کمی گل درشت میشد در بعضی از لحظه ها. من و دو نفر همراهم هرسه در پایان خندان از سالن خارج شدیم.
پ.ن: بعضی از ریزه کاری ها در مورد لباس بازیگرها اگر دقت میشد به نظرم بهتر بود، مثلن جوراب و یا کفش بعضی از کارکترها کاملن مشخص بود که ربطی به نمایش ندارد، یا در بعضی از صحنه ها لباس اصلی از زیر لباسی که برای نمایش پوشیده بودند بیرون میزد:) البته شاید در شب اجرایی که ما دیدیم این موارد بوده.