خوب میشد اگر بعد از هر اجرای تئاتر اجازه میدادن اگر تماشاگر مایل بود ۱۰-۱۵ دقیقه در سکوت تو سالن باقی بمونه و بدون حرف زدن با کسی یا چک‌ کردن گوشی به چیزی که دیده فکر کنه و در موردش تعقل کنه، که بشینه به ریشه‌هاش.
خیلی حیفن بعضی تئاترها که در راه خروج از سالن سریعا مواجه میشی با صحبت‌های بقیه.
اجرا هم که قاعدتا ۵ از ۵ از همه نظر.
مخصوصا که تکرار یکی از چیزهای بسیار مورد علاقه منه، و هر بار که جمله به این غذا چاشنی چی زدید، چاشنی؟ تکرار میشد روحم ارضا میشد.

پینوشت شخصی: بیست و یکم مهر هزار و چهارصد و چهار با سروناز دیدمش.