فرزین زمان خان بازیگر

موضوع کار بسیار هوشمندانه انتخاب شده و احتمالا اکثر خانواده های ایرانی بالاخره بخشی از این اجرا رو لمس کردن و باهاش همذات پنداری خواهند داشت.
بازی ها از جهت ارتباط کاراکترها با هم بسیار باورپذیر بود، هم رابطه مادر و فرزندی رو میدیدیم چند دقیقه بعد رابطه زن و شوهری و غیره، اما از نظر موضوع کار برای من به شخصه باورپذیر نبود، اینجاست که انتخاب همچین موضوع قابل لمسی شمشیر دولبه میشه، چون هممون دیدیمش و لمسش کردیم باید خیلی خیلی خیلی خوب بازی بشه تا حسی رو در من مخاطب برانگیخته کنه که متاسفانه این اتفاق حداقل در اجرایی که من دیدم به‌ خوبی نیفتاد، البته غافل نشیم از چندین صحنه فوق العاده خوب مثل صحنه بادکنک که تا ابد در ذهن من باقی خواهد موند.
نقطه ارتباط با مخاطب به نظر شخصی من درست انتخاب نشده بود چون که به هیچ نتیجه خاصی نمیرسه و از مسیر اجرا دور میشه کاملا، با یه تغییر ساده و انتقالش به بعد از بخش بحث ازاد اونوقت کاملا در راستای کار میشه و واقعا مخاطب رو درگیر می کنه، ما دلایلمون رو گفتیم برای رفتن و موندن حالا نظر شما چیه؟ بریم؟ بمونیم؟ شما چند تا بگید، ممکنه اینقدر حرفاشون خوب باشه که حتی بشه در اجراهای بعد ازشون استفاده بشه و بخش بغل هم کاملا جا میفته چون مخاطب شرکت واقعی کرده، احساساتی شده حالا این بغل کمکش می کنه.
شاید ۱۰ اجرا کم باشه برای پخته شدن کار و امیدوارم تمدید بشه.
تیم یوسفی/برفی‌نژاد یکی از تیم‌های مورد علاقه من در تئاتر هست و همواره دیدن کارهاشون برام لذت بخشه، دمتون گرم

کنسرت-نمایش بود؟

برای دومین بار دیدم، حتی از دفعه اول بیشتر لذت بردم
و بیشتر درگیر کار شدم.
تمدید بشه باز هم میام

متن خیلی خوب دراماتورژی و کوتاه شده بود و اینکه تمام صحنه ها صرفا رد و بدل کردن دیالوگ نبود و هوشمندانه از توانایی‌های بازیگرها که واقعااااا زیاد بود بهره برده شده بود واقعا لذت بخش بود، نور صحنه که از حالت عادی درمیومد من خوشحال بودم که قراره یه اتفاق جذابی بیفته و تئاتر رو به معنای واقعی خودش که اواز و رقص و‌استفاده متمایز از حرکات بدن و صدا هست ببینم و واقعا تبریک میگم به کارگردان کار که با اینکه از دوستانم هست اما نظرم ۱۰۰٪ واقعی هست، صحنه هایی مثل سامورایی یا تعریف زد و خورد اتوبوس و … نبوغ بودن.
بازیگرهای کار هم واقعا عالی بودن، نکته اموزشیشم این میتونه باشه که هر کسی صداش کلفت باشه و بندازه تو سینه اش و الن دلونی حرف بزنه صرفا بازیگر موفق و خوبی نیست، انواع بیان و صدا رو در این کار شنیدیم همه هم عالی و بجا بودن، واقعا مجددا تبریک میگم به بازیگرهایی که معلومه سالیان سال وقت گذاشتن و انواع هنرها مثل دوبلوری و رقص رو هم در کنار تئاتر دنبال کردن که نتیجه اش بشه این.
تصمیم هوشمندانه دیگر هم استفاده از موزیک زوبرا بود که نشان دهنده اینه که کارگردان و تیمش وقت گذاشته و المانی یونانی در نمایشنامه یونانی اورده.
تنها مشکلاتی که وجود داشت یکی صدای بالای موسیقی بود که نباید از خوانش بازیگرها بالاتر میبود به نظرم، واقعا وقتی کاری صدایی مثل خانم اقای فریکیس تو ترکیبش داره، حیفه موزیک نذاره صداشون رو بشنویم.
شوخی های جنسی و روزمره هم که انگار حتی در فاخرترین کارهای کمدی و غیر کمدی جای خودشون رو به نوعی باز می کنن که به نظر من میشد نباشن و واقعا ... دیدن ادامه ›› تعجب می کنم مخاطب در این کار واقعا کمدی وقتی واژه “راست” رو میشنوه انطور قهقهه میزنه ولی خب میزنه دیگه.
فکر می کنم یک اشتباه هم در اجرای دیشب رخ داد که نمیدونم ایا نحوه جمع کردنش صحیح بود یا نه، اسم منشی اگر اشتباه نکنم پیجا بود و به اشتباه اسم خانم رقاص توسط اقای فریکیس و تئو پیجا برده شد و بعد دیگه تا تهش همه بهشون میگفتن پیجا، در صورتی که جورجیو یا همچین چیزی بود.
نقد دیگری هم به کار دارم اینه که وقتی بدون اینکه چراغ تماشاگر رو بدید هر گونه ارتباطی با تماشاگر بگیرید به نوعی تئاتر خودتون رو ازاد نشون دادید و همین ارتباط ساده ای که سبب دست زدن برای تئو شد باعث شد بعد اون تماشاگرها خیلی راحت دیگه با هم گپ بزنن، علنا طرف پشت من داشت تحلیل می کرد که این فرد اصولگرا هست و یاد خاتمی میندازه منو :|
در مجموع نمایش عالی بود و حتما بار دیگری میبینمش

اول از همه تبریک میگم به بازیگرهای نمایش که کاری رو کردن که من و همدوره ای هام به هر دلیلی که نهایتش به تنبلی میرسه نتونستیم انجام بدیم، اونم اینقدر خوب بودن و جدی بودن و تلاش کردن که در استاد شور و شوق کار بستن ایجاد بشه، در جای‌جای این نمایش اموزه‌های استاد به وضوح دیده میشد، جادوگران که داینامیک کلاغ رو بی نظیر اجرا کرده بودن، صحنه های شمشیرزنی، نفرت در چهره لایریتس و … و از همه مهم‌تر امادگی بدن بازیگرها که هر کدام مدت زیادی رو در پوزیشن‌هایی باقی میموندن بدون اینکه در چهره یا بدنشون فشاری نشون بدن. هر چقدر ازتون تعریف کنم کم گفتم چون اونچه هممون تئوری یاد گرفتیم شما جامه عمل پوشوندین دمتون گرم.
طراحی صحنه کار هم شاید از نظر بصری جذابیت زیادی نداشت اما واقعا پرکاربرد بود، غیب و ظاهر شدن بازیگرهای مختلف خیلی کار رو جذاب می کرد، همچنین ظهور کلاغ ها از طرفین، چقدر خوب بودن واقعا این کلاغ ها که در هر بخش کار که میخوام حرفی بزنم میان تو ذهنم واقعا احسنت به کلاغ ها.
حضور کارگردان با دمام هم ایده‌ای بسیار هوشمندانه بود برای حفظ ریتم کار و همچنین نمایش رو جذاب تر می کرد.
استفاده از یک عنصر با تجربه در کار هم واقعا بسیار تصمیم قشنگی بود که هم به فروش بلیط کمک می کنه و هم به بچه ها انگیزه بازی بهتر و‌تلاش بیشتر میده.
امیدوارم تمدید بشه که بیشتر و بیشتر این کار دیده بشه که هم برای تماشاگران جذاب و هم برای هنرجویان و اساتید یک کلاس اموزشی هست.

ایجاد چراها و پاسخ دادن بهشون همواره یکی از مهم‌ترین ابزار بهبود هر گونه تولید اعم از هنری و غیر هنری هست، و این کار فستیوالی از چراهایی هست که بی پاسخ راهشون رو به روی صحنه پیدا کردن.
استفاده از کلیپ ها، چرا؟
طراحی صحنه، چرا؟ مخصوصا اون هواکش ها، چرا؟
تصادف و من فقط دو تا قرص خوردم اگر قرار بر این بود که سه نفر دیگه همچین پیش داستانی نداشته باشن، چرا؟
این به نوعی دروغگویی بود که اول حس کنیم این ها همه بین مرگ و زندگی در برزخ هستن ولی بعد اون مسئله به کلی منتفی شد، بدون هیچ گونه پرداختی.
بازی های دست مربی بسکتبال، چرا؟
استفاده از واژه های رمزی مثل بیمارستان ابی، شهر سبز، اقای ... دیدن ادامه ›› اسمانی، چرا؟
…
نه تنها چرایی پاسخ نگرفته بود، کیفیت هم حدودا در این موارد پایین بود، کلیپ‌ها واقعا بی کیفیت و‌بی ربط، طراحی صحنه و نور کم کیفیت و بی ربط، …
حرکت های بازیگران روی صحنه اشفته، بازی ها اکثرا مصنوعی، دیالوگ ها از نظر لحن و ریتم انگار در جواب هم نبودن و‌صرفا بازیگران نقطه پایان نفر قبلی رو نقطه شروع خودشون میدونستن.
و تنها دلیلش به عقیده من در لول این بازیگران صرف وقت بسیار کم برای تولید این کار بوده که البته در همه بخش ها این ناپختگی به وضوح معلوم بود، کاش کم کم ۳ الی ۶ ماه بیشتر به این کار پرداخته میشد، اونوقت اون ورژن، ورژن حال حاضر رو با روش خلاقانه تر و هنرمندانه تری و نه با چاقو،میکشت.

من در جریان کارهای کودک خیلی نبودم و با دیدن این کار واقعا خوشحال و خوشنود شدم که لول تئاتر برای کوچولوها تا این حد قوی و اموزنده شده که من گنده‌بک هم ازش به راحتی میتونم لذت ببرم و یاد بگیرم و واقعا خسته نباشید میگم و افتخار می کنم به گروه اجرایی،
و همچنین به خانواده هایی که اینچنین نمایش هایی رو انتخاب می کنن هم تبریک میگم.
پیام اول کار فوق العاده خوب بود که عدم قضاوت افراد بدون شناخت رو یاداور میشد، به شخصه تصمیم گرفتم با یکی از همکارانم که تابحال حرف نزدم و بی نهایت ازش بدم میاد، یه فرصت بدم :)
اما پیام دوم که شاید اهمیت سفر بود کمی ناپخته بود
مخصوصا در جایگاه اموزش، در جایگاه اموزش هند و چین و کره ترتیبش
با کره و چین و هند فرق داره وقتی مقصد نهایی ایران هست
همچنین میشه که کمی از سفرهای بچه ها در ابتدا به نفع نمایش استفاده کرد مثلا در اجرایی که من دیدم اکثریت بچه ها ترکیه رو دیده بودن، گروه ... دیدن ادامه ›› میتونه اسلایدهایی از گزینه های احتمالی بچه ها تهیه کنه و در البوم موش نشون بده که سبب بیشتر درگیر شدن ذهن کودک بشه،
و همچنین در معرفی کلی ایران میشود وقت بیشتری گذاشته شود، و طوری طراحی شود که پاسخ واقعا ایران باشه، ایران عزیز با توجه به مساحت و عرض کم از معجزات تنوع اب و هوایی هست که انواع تنوع های طبیعی رو داراست، جاذبه های باستانی از ۲،۵۰۰ سال قبل تا به امروز رو داراست، مردمانی که در خونگرمی و‌مهمان نوازی حرف اول رو میزنند و همچنین محصولات کشاورزی و باغداری مثل زعفران و‌پسته و صنایع دستی پیشتاز در جهان.
چرا اینهمه وقت گذاشتم و واضحات رو لیست کردم چرا که اگر به این ها پرداخته شود که واقعیات هستند کودک متوجه شرایط فوق العاده کشورش میشه و پاسخش واقعی خواهد بود، اما شما صدا و سیما وارانه و بی میل ایران رو معرفی کردید که بچه به ناچار و بی حوصله ایران رو معرفی می کنه و حتی اگر بگه ژاپن درست تره هم از نظر ترتیب کشورهایی که ذکر شد و هم از نظر کلی بودن سوال، واقعا امیدوارم حتی یک سر سوزن هم شده این بخش رو ارتقا بدید.

بیشترین چیزی که تحت تاثیرم قرار داد جمله جهانگیر در اتاق بازجویی بود که با ادبیات خودمون میشه با حرف خرابشون کن.
پس درسته که زورم بهشون نمیرسه ولی میتونم با هوش و زکاوت و زبون هم مبارزه کنم.

برای منی که با نمایش های برادوی با تئاتر اشنا شدم، قطعا فیلم هاش و نه اجراهای از نزدیکش :)) همیشه هر چه رقص و اواز گروه کر و گریم های اگزجره بیشتر باشه خوشحال ترم و دیدن این کار خوشحالم کرد.
به نظرم در این نمایش کم دیالوگ ترها، جذاب تر بودن
تا حدودی منو یاد فهرست مردگان رضا ثروتی انداخت.
به بازیگران خسته نباشید میگم بعدش جداگونه به اهالی سیرک یه خسته نباشید دیگه هم میگم.
طراح گریم و طراح لباس هم قطعا ستارگان پشت صحنه این کار هستن، کارشون فوق العاده بود.

در مجموع ایده ای هست که سال هاست دارم، ای کاش به مانند مقالات علمی که در انتها رفرنس میدهند برای مطالبی که از مقالات دیگر استفاده کرده اند، در انتهای بروشور تئاتر هم این کار انجام بشه بهرحال هنر هم سراسر اقتباس هست،
و قطعا نویسنده و کارگردان این اثر اگر بزرگ شده ایران باشه پس قطعا در ... دیدن ادامه ›› کاراکترها و شرایطی که خلق می کنه چه در این اثر و چه در اثر ژپتو وام دار جایی هست،
ژپتو به مانند یک اخوند صحبت نمیکنه نمیگه الف لام میم
به مانند یک کشیش مسیحی صحبت می کنه، تک تک کلمات و لحنش شبیه به کتاب مقدس مسیحیان هست
کاراکترهای ژپتو شباهت زیادی به کاراکترهای جادوگر اوز دارن
در این کار هم همینطور ما کفترهای حرم امام رضا رو نمیبینیم
پرنده هایی میبینیم که به ظاهر کاردینال هستن که زیستگاهش فقط قاره امریکا هست،
المان ها ایرانی نیستند پس ۹۹٪ وام گرفته شده اند
اصلا پینوکیو که زاده تخیل نویسنده نیست، در سال های ۱۸۰۰ میلادی توسط کارلو کولودی خلق شده حداقل کاری که میشه کرد اسمی از ایشون اورده بشه، که بعدها بیگانه در خانه دیگری نداشته باشیم.