خانم مهسا متاسفانه برای من هم در روایت ناتمام یک فصل معلق این قضیه پیش اومد و متاسفم کرد امیدوارم در آینده...

بله. من هم اجرای دیشب رو دیدم و واقعا متعجب بودم از این همه قهقهه.

خداروشکر شبی که من این نمایش را دیدم .. تماشاچیان فهیم حضور داشتند .. نه قهقه ... و خنده های بلند و کاملا بیمورد (زمانی که در نهایت فقط لبخندی بر لب داریم) .. نه صحبت کردن افراد با هم و یا شوخی کردن ... و نه استفاده از نور گوشی و وسط نمایش پیامک دادن و چک کردن پیامک ها و یا صحبت کردن با این وسیله .. دست زدن هنگام موسیقی نمایش ! ... و نه از لگد زدن به صندلی جلویی ! و از این موارد :D



چیزی که در سایر نمایش های دیگر به وفور مشاهده کردم.. حتی مواردی که تماشاگر هم کم بوده بی نصیب نمانده ایم :)


شنیده بودم شبهای ... دیدن ادامه ›› قبل تر هنگامی که آقای پیروز فر انشای خود را میخواندند .. یک نفر با قهقه های بسیار بلند ! از همه پذیرایی می کرده و چیزهای مشابه دیگر !



کاش همه موارد را روی یک تابلو مینوشتند و اول در ورودی "همه نمایشها" میگذاشتند و یا اقلا روی بروشور ها قید میکردند .. چرا که در این زمینه مشکلات بسیار داریم

جالبه این فرهنگ قبلا بود ، جدیدا نیست :-/ پسرفت داشتیم

خانم کهن دل ، موافقم .
تا وفتی که سالن های تئاتر محدود می شد به تئاتر شهر و سنگلج و مولوی ، بیننده ها هم محدود می شدن به دانشجوها و علاقمندای نمایش و افرادی که کاملاً حرفه ای این کار رو دنبال می کردن.
دقیقاً از زمانی که سالن های خصوصی فعالیتشون شروع شد ، کارگردانان از بازیگرانِ سینمایی و شناخته شده در کارهاشون بیشتر استفاده کردند و در نتیجه تماشاچی های بیشتر و تا حدودی غیر حرفه ای تر به مخاطبانِ تئاتر اضافه شدند.
حالا همینطور که 3-4 سال طول کشید تا تئاتر دیدن به فرهنگِ عمومی تری تبدیل بشه ، باید چند سالی هم صبر کرد تا فرهنگِ تماشای تئاتر هم در بینِ بیننده ها جا بیفته.
:)