امشب با دوستم به تماشای این تئاتر نشستم، بسیار نمایش خوب و جذابی بود، داستانی پر کشش داشت و دارای روندی سینوسی بود و همینطور بازی فوق العاده خوب بازیگران اون رو جذاب تر کرد؛ جا داره اینجا واقعاً اقرار کنم که به باران کوثری عزیز بیشتر ایمان آوردم و بسیار بازیش رو قبول دارم در تئاتر، علی سرابی نازنین که دیگه تعریف نداره، عالیه این بشر، و راستش اولین کاری بود که از هومن سیّدی و خانم صمدی میدیدم، خانم صمدی خیلی عالی بود همینطور آقای سیّدی، جناب نوید محمدزاده یه جورایی حس کردم کاراکتری که در "مرد بالشی" داشت رو تکرار کرد، البته شاید هم گریزی زده بود و البته مهدی صباغی که اون هم عالی بود. نورپردازی، نحوه ی داستان گویی و صد در صد موسیقی و اجرای زنده فوق العاده بود و صدای خانمی که میخوند فوق العاده دلنشین و اُپرایی بود. قطعاً یکی از بهترین کارهایی بود که دیدم و دارم کم کم به این نتیجه میرسم تالار حافظ کار بد هیچوقت نمیذاره.
درباره ی اینکه دوستان میگفتن طنز زیاد بود، من یه ذره با نظرشون موافق نیستم، اتفاقاً به نظر من طنز اونقدر به اندازه بود که به سرعت میشد فاز جدی و حتی طنز تلخ بعضی صحنه ها رو درک کرد.
امیدوارم کارتون رو به همین قدرت پیش ببرید و تبریک دوباره به آقای سیّدی، البته این نکته رو نباید فراموش کنیم، هر جا نام حبیب رضایی میدرخشد، قطعاً شک نکنید که با یه کار قوی مواجهین.