اجرایی که کوچکترین شباهتی به تئاتر نداشت. پخش فیلم و صحبت دو گوینده (بازیگر؟!!) روی اون. همین و بس. در بهترین حالت می تونست یک گزارش مستند برای پخش از شبکه های تلویزیونی باشه.

برخی از تماشاگران وسط اجرا سالن رو ترک کردند. اونهایی که مونده بودند هم آخر نمایش هاج و واج بودند که این الان چی بود؟! چند ثانیه ای سکوت بعد از اجرا و بعد هم کف زدن بی حال چند نفر برای خالی نبودن عریضه.

در مورد موضوع (داستان؟!! نمایشنامه؟!!) این رو میتونم بگم که روایتی مستند از انقلاب مصر بود از انقلاب علیه مبارک تا تظاهرات علیه مرسی و کودتای نظامیان، از زبان خود گلودیا سوراچه و ریکاردو فازی که بصورت روخونی پیامهاشون در توییتر بود، پیامهایی که به شخصیتی در مصر به نام جیهان می دادند. برخی از این پیام ها روی صفحه نشون داده می شد و برخی دیگر به زبان انگلیسی یا ایتالیایی بیان می شد.

تنها نکته جالب این کار سوالی بود که در انتهای نمایش مطرح شد:
"چه چیزی رو باید از تو بگیرند... تا تو انقلاب کنی؟"
که با جواب جالب تر یکی از دوستانم همراه شد:
"عقل رو"