وای ؛ از بیشرمی آدمها

نگاهش خسته و چشمانش نمناک

ساعتها گریسته بود در خلوت تنهایی اش،

می ترسید

نه از سختی های زندگی نه از دردهایش،

نه از بیرحمیهای زندگی نه از باختن

ترسش تنها از بیشرمی آدمها بود؛ همین