سلام
نمایش را دیدم. انتظار مرا بر آورده نکرد، چه از نظر موضوع و چه اجرا و یا دیالوگ ها. زمانی طولانی داشت
فارغ از این که به فراخور موضوعی را مطرح کرده باشد.
کار قبلی آقای غنی زاده، کالیگولا ، را هم دیده بودم که هنوز تاثیرش همراهم هست. اما این نمایش متاسفانه چنین نبود.
صدای فریاد مانند اغلب گفتگو ها جذاب نبود و هم کلمات را از دست می ربود و هم حس نمایش را.
در ضمن فکر می کنم که نه تنها در این نمایش بلکه به طور کل موضوع پاکی کلمات و دقت در به کار بردن
و یا نبردن آن ها در حضور همگان کم رنگ و کم رنگ تر شده است. شاید این روزها این کار برای ما نوعی شهامت به شمار می رود.
البته صحنه هایی زیبا هم داشت که باید به کارگردان عزیز برای طراحی آن ها تبریک گفت.