تنها صدایی است که برایم مانده

صدای قلمم پیچیده در شب سکوتِ کافه

و رویاهایم پشت هاشور دانه های برف

هزار ثانیه ی واژگون ، عقربه هایی که برعکس میشود

پلک زدن های ممتد، بدون سانسور حقیقت

بوف کور و دغدغه های هدایت

تکرار ناگزیر یک اسم که در وجودم پیچیده

چیزی که مرا هست میکند و نیست

آنچه مرا نیست کرد و نماند.

الف.خ، در خیابان نیستی،کافه هدایت

از: خودم