ریحان گرامی به مسءله ای اشاره کردین که ذهن منو هم مشغول کرده....به نظر شما غنی زاده امضاشو و قرایت خودشو تو این کار انداخته و یا نه؟ اگه واقعا جواب مثبته میشه تو یکی دو تا مثال خلاصه بازگو بشه !.؟

به نظرم امضای غنی زاده در لی نین بیشتر قابل دیدنه تا در گودو. لی نین از قالب یک نمایش کاملا داستان گو و رئال همون طور که مک دونا می نویسه تبدیل میشه به یک برداشت کاملا نماد گرا از اون چیزی که غنی زاده از نمایش فهمیده. او لی نین خودش رو آفریده اما در مورد گودو نود درصد المان ها مطابق با دید بکت بوده. تا اون جا که می دونم خود بکت در جایی گفته در خلق شخصیت دی دی و گوگو تصویر ذهنیش از این دو شخصیت بسیار شبیه به لورل و هاردی بوده. این وجه بازی مخصوصا د بازی رضا بهبودی قابل مشاهده است. نور صحنه، راه رفتن ها، زمان بندی و نوع بازی ها به نظرم همگی وفاداری به متن رو نشون میده. قبول دارم که دکور سفید امضای غنی زاده محسوب میشه اما در مورد راه رفتن و دیالوگ ها خیلی با شما موافق نیستم.

بله همین گونه است. ممنون آقای نصیری برای توضیحتون.