" ملکه زیبای لی نین" و ندیدی ؟؟؟ وااااااااای بی نظیره ... بازیا ، طراحی صحنه ، موسیقی ، فرم....
و من با این اوصاف این نمایش و دیدم .
صدای خانوم آسایش و آقای غنی زاده که اصلا شنیده نمی شد در عوض صدای تیک تاک ساعت تو ذهنم می پیچید . گنگی صدای بازیگرا همراه با دیدن انگشت خوردن تهوع آور مهدی کوشکی ... گریم اغراق شده که یاد فیلمای تیم برتون می انداخت آدمو ... صدای بیش از اندازه موسیقی و افکتها . گریم ، بازیها ، میزانسن ... چه هدفی جز دیوانه کردن مخاطب داشتند ؟؟؟ اگه هدف کارگردان این بوده کاملا موفق شده ولی چه ارتباطی به متن داشت این نحوه اجرا ؟؟؟؟؟؟ متاسفاته خلاقیت و نوآوری اولویت اول اکثر هنرمندای این کشور شده ، هر چی نا مفهوم تر و در ظاهر پیچیده تر مخاطب بیشتر و در جامعه هنری سر شناس تر ! و البته گذر از خطوط قرمز (مخصوصا مسایل جنسی ! ) تضمین ابدی وجودی این هنرمندان عزیز است .