شکیبای جان،
دوست نادیده خوبم،
خاطر آزرده مدار رفیق که از وقتی دیواری بوده و تیوالی، از این خشایارها و کیان‌ها و وند ها هم بوده‌اند که تا پیش از این هیچ جا از ایشان نظری ثبت نشده و کسی را یارای شناسایی‌شان نبوده اما ناگهان و از ناکچا به طرفه‌العینی سر از اینجا درمی‌آورند و بی آنکه آداب اینجا را دانسته باشند و مفهموم "نظر" و "عقیده" و "احترام" را گاهی در ذهن و یادشان مروری مختصر کرده باشند با شمشیرهای آخته و زبان‌های عنان‌گسیخته بر هر آنکه زبان جز به تحسین نمایش مد نظرشان گشوده باشد می‌تازند و می‌زنند و نابود می‌کنند. اینها مثل رگبارهای بهاری‌اند رفیق؛ می‌آبند و می‌تازند و خوشه‌ها خم می‌کنند و بعد می‌روند-خیلی زود-تا شاید سالی دیگر نمایشی دیگر راه زمینِ آبادِ و خوشه‌های بی‌دفاع اینجا را نشان‌شان دهد. رگبار بارور ... دیدن ادامه ›› نمی‌کند، ثمر نمی‌دهد؛ ماندنی نیست و بارانی و چکمه هم نمی‌خواهد. چتری نحیف بس است، همینقدر که خیس نشوی.
حالا هم شما چترت را بردار، لبخند بزن و عبور کن...

و زیاد مسخ چیزی که درست می انگاری نباش...

ممنون بابت نوشته ی خوبتون! چقدر نقد و گفتگوی بدون "بغض و غرض" به دل می شینه و برعکس!! :)

سرکار خانم ابراهیمی متشکر از توجه اتون .
امیدوارم ، سایت تیوال روزی همینی باشد که شما بیان کردید.
به قول قدیمی ها ، هر چه درخت بارش بیشتر میشود ، افتاده تر میشود.
این مـَثــَل را در خیلی از نوشته های دوستان میشود دید و واقعا من ازشون استفاده کردم.
(گاهی بعضی از نوشتار ها کلاس آموزشی بوده است برایم تا وقتی که کسی را مورد بازخواست قرار نداده اند).
اما گاهی ، در محیطهای واقعی ... دیدن ادامه ›› و نوشتاری ، رسم بر سرکوب یکدیگر شده است ، و میل به عادت شدن این رفتار زیاد میشود.

تفکیک کردن ِ دو نوشتار از هم، یکی تفکر و نظر نسبت به آنچه دیده ایم و دیگری آنکه توصیف و احساس رضایت مندی و نارضایتی از اجرای دیده شده ، به هر دلیلی در جوامع نوشتاری خیلی مهم بوده و هست.

و همه میدانیم اگر کسی نارضایتی از اجرایی دارد ، دلیل بر این نیست که هنرمندی ِ کارگردان و نویسنده و بازیگران و حتی دست اندرکاران و زحمتهای تمام دوستان را نادیده گرفته است.
(چه در آن سطح ِ اظهار نظر باشد چه نباشد).
نمیشود که تک تک از همه و ریز به ریز از همه جوانب اجرایی تقدیر و تشکر کرد.
یک خسته نباشید معمولی یعنی درک کرده همه چقدر زحمت کشیدند.
و این یک رابطه دو طرفه است .
مطمئنا بازیگر و کارگردان و .... همه جمع شده اند اجرایی را خلق کنند تا تماشاچی ببینید ، آن هم، وقتی در سالن عمومی میگذارند ، هر آنکس که هزینه را پرداخت کرده اجازه دارد ببیند و برداشتش را به هر سبکی تا وقتی که توهین نباشد بیان کند.

دسته بندی و اندازه گیری سطح شعور و درک و سواد تماشاچی به هیچ عنوان صلاحیت کسی نیست که از ان سخن بگوید.
چرا که خودش هم یک جز از کل است. با همان خط کش اندازه گیری خودش ، اندازه می شود ء اشرافش به سوی بی نهایت که میل نمیکند.
حرف تمامش این بود.
حتی اگر بحث استاد شاگردیست ، ما شاگرد و سخن اساتید (در هر زمینه ایی ) را میشنویم.
اما توهین(البته این هم تعریف دارد ، شاید هر کسی چیزی را توهین نپندارد) و تخریب و .... دور از شخصیت یک (!) تماشاچی فرهیخته است .