از پارسال میخواستم این نمایش رو ببینم ولی نشد، امسال اولین اجراشو دیدم. به نظرم در بهترین حالت یه نمایش متوسط بود.
متن شرشار بود از حرفهای کلیشه ای که از شدت تکرار نخ نما شدن(مثلا در مورد دموکراسی و مخصوصا موضوع مد روز یعنی حقوق زنان).
انبوهی از کاراکترها روی صحنه که فرصت (و ظاهرا قصدی) برای شخصبت پردازی اونها نیست و تبدیل به کاریکاتور شدن. واقعا معلوم نشد حتا مهمترین کاراکتر این نمایش برای چی به مرگ محکوم شد. مرگ سقراط به این دلیل تراژیک نیست که عده ای بیسواد که حتا نمیتونن واژه دیالکتیک رو بخونن و یا شمارش بلد نیستن اونو به مرگ محکوم کردن بلکه دقیقا اون کسانی که رای به مرگ سقراط دادن هم _ نه در حد سقراط ـ اندیشمند بودن و این موضوع رو تراژیک میکنه.
کاربرد لباسهای امروزی برای برخی بازیگرها (کت و شلوار) در این نمایش چه کاربردی داشت و به کدام موضوع دراماتیک کمک میکرد؟ اگه قرار هست که فاصله گذراری و یا آشنایی زدایی از موضوع با این ترفند بشه واقعا نشده. افلاطون و دیگران به جز لباس امروزی و سیگار کشیدن هیچ نشانه ای از امروز نداشتن و میتونستن همون لباسهای زمان خودشونو بپوشن.
واقعا حیفم اومد از این که باشخصیتهای بزرگی همچون سقراط و به خصوص افلاطون این طور بازی شد.