دل به چشم راه داشت
دل به خود غم نداشت
یک فنجون قهوه ى تلخ
به بهونه ى یک لبخند
خستگى معنا نداشت
دل به سایه راه داد
خون جاشو به سنگ داد
غم شکفت درد جوانه کرد
روح بود سایه جاشو غصب کرد
تنها یادگارى لبخند
گشت یک فنجان قهوه ى تلخ

علیرضا.م