موسیقی عالی، طراحی صحنـۀ خوب، بازیهای عالی به خصوص از مسعود دلخواه عزیز قطعاً از ویژگی های خوب این تئاتر بود. اما ریتم کند و قسمتهایی که اگر حذف می شد کار انسجام بهتری پیدا می کرد هم از نقاط قابل تامل کار بود. همین طور صدای بازیگرها هم در لحظاتی تو صدای موسیقی و صداهای اطراف!! گم می شد.
در ضمن صحنه ای که مربوط به روشنفکران معاصر و سرنوشتشون بود به نظرم عالی بود، همینطور صحنه مربوط به شستن رختها (گو اینکه بعضی از دوستان رو به یاد "یرما" انداخت ولی من رو نه). ایده گوی های معلق رو هم خیلی دوست داشتم.
با ین وجود اعتقاد دارم باید کارهای آقای نعیمی رو دید....