میلاد مرگ


نسل سر خورده ای از درد به طغیان آمد
نسل دل مرده ای از درد به فریاد رسید
نسل سرمازده ای خود را از برج به پایین افکند
دختر واله ای از قله ی برج
از پریشانی و بی فردایی
خویش قربانی تنهایی کرد
برج میلاد به خون آذین شد
و چراغانی شد برج با صاعقه ای
و ... دیدن ادامه ›› گشایش یافت این برج به مرگ

دخترم
کاش در لحظه ی طوفانی مرگ
با تو آن جا بودم
آخرین حس تو را می خواندم
آخرین عزم تو را می دیدم
آخرین اشک تو را می شستم
آخرین گام را می چیدم

حرف مهرآمیزی تقدیم دلت می کردم
پشیمانی احساس تو را می پختم
به تو سطری می خواندم هنگام فراز
به تو چتری می دادم هنگام فرود
کاش تقدیم تو من یک غزل می کردم
کاش می بودم پرتاب تو را
من به پرواز بدل می کردم
کاش در کندوی تلخ دل تو
کار زنبور عسل می کردم
کاش جای شبح مرگ تو را
من بغل می کردم
کاش با آنچه تو را کشت جدل می کردم
کاش روزی که بزرگان و سران
پرده برداری از آن را آغاز کنند
کسی از هجرت محزون تو یادی بکند
وسکوتی اعلام کند
فاتحه ای

پرده بردارد از راز تو نیز
و بگوید چه کسی مسول قتل تو بود
و بپرسد چه کسی مسول نسل تو بود
و بپرسد که چرا؟
دست نسل تو کسی چتر نداد
بر سر راه تو شمعی نفروخت
و بگرید آن روز به حال تو و برج
کاش من نیز در آن جا باشم
بغض خود را یک جا فریاد کنم
شور و شادی را با سوگ ترکیب کنم

و بگویم با اشک
ای تماشا زدگان
پای این برج گلی باید کاشت
پای این برج غمی باید خورد
پای این نسل دلی باید سوخت
تا نگردد تکرار
تا نگردد تکرار
تا نگردد تکرار


نسل پر اوج تری
برج کم اوج تری
شاید ایران کم موج تری باید ساخت.


"مجتبی کاشانی"