دلیلش بالارفتن سطح توقع باشد یا تحلیل ژرف اثر یا هر چیز دیگر ، نمی دانم چرا طراحی صحنه و نور ، بازی ها ، متن و کارگردانی ، آن چنان که باید به دلم ننشست .
صحنه القا کنندۀ موقعیت مکانیِ فرد مصاحبه شونده ( آن طور که از دیالوگ ها استنباط می شد ) نبود .
بازی ها ( در عین قدرت بیان ) از سطح خوب فراتر نمی رفت و در مقایسه با کارهای پیشین خود دو عزیز صفت عالی نمی گرفت .
متن ( شاید به دلیل تجربۀ شخصی من در ارتباط با افرادی که به علت ابتلا به ناراحتی های مختلف روانی انتظام فکری معمول ندارند) بیشتر به تلاشی برای خلاقیت در نگارش می مانست تا کوششی در نمایش شرایط روانی مصاحبه شوندگان!
و کارگردانی ... جدا از اینکه همیشه افشین هاشمی بازیگر را بیشتر از افشین هاشمی کارگردان دوست داشته ام ، در این اثر هم چیزی که از عهدۀ یک تازه کار در عرصۀ کارگردانی تئاتر بر نیاید به چشمم نیامد .
ولی هیچ کدام از این موارد در زمرۀ نقد منفی کار قرار نمی گیرند و در نظر من اثر همچنان قابل احترام و شایستۀ دیدن است .