انتظارات به مثابه انتظار خوشبختی و کنش های آمیخته با آن در جهانی مسموم ، مدینه جاهله ، پاد آرمانشهر یا هرآنچه که مارا از وحدت دور میدارد و به خویش (تفرد) میکشاند .
اثر پدرام آزموده به عنوان نویسنده و کارگردان بسیار تمیز و فنی بود
نکته ی بسیار بسیار روشن اثر متن بود
که شعار میداد و خودش نیز شعار را نقد و نقض میکرد این برای مخاطب جا میافتاد و نشان میداد شکست های یگانگی خوب درون متن و فرا متن پرداخت شده است ... اگر چه بازی ها و چیدمان نور سلیقه بنده نبود ولی درین زمانه که تئاتر مقام خودش را از دست داده است ، دیدن تئاتر با تمام عناصر درست خودش برایم خوشایند است
رامسس دوم اثری خوش ریتم ، جذاب و دارای بازی های بی نظیر بود که انسان را به عمق یک بیماری ذهنی میکشاند
مخاطب در این اثر دو خنده را تجربه میکند ، خنده ای که در سطح میماند و تمام میشود و خنده ای که رفته رفته از روی صورت محو و به سمت تامل و تفکر کشیده میشود .
در کل اثر خوب بود ولی معتقدم یک سوم پایانی میتوانست پرداخت بهتری داشته باشد که انتقال معنا پر جزئیات تر و عاری از کلیشه به مخاطب صورت گیرد
درود
در وهله اول باید بگویم
امیدوارم ازین اجرا استقبال بیشتری بشود چرا که بازی ها ، صحنه ، نور ، موسیقی و ... هدفی را دنبال میکنند که ما را از زمان (ارزشمندترین دارایی هر انسان) غافل میکند و به محتوا خیره یا به کلامی دیگر کار بسیار بسیار خوش ریتم و تمیز بود .
در ادامه باید گفت
همانطور که در صحنه موازات موقعیتی جاری بود و نظریه های علمی و غیر علمی متفاوتی در ایده اجرایی به کار گرفته شده بود ، مخاطب نیز اسیر دو موقعیت احساسی و منطقی خویش قرار میگرفت و ازین رو میتوان گفت کارگردان به نحو احسن این متن را پرداخت کرده است
ولی به شخصه از کلام شعار آلود متن نمیتوانم بگذرم ، کلامی ک چون سوهان روح میشود و من را از زیبایی بصری و پرداخت خوب کارگردان دور میکند ... شاید این گروه شایسته متنی بهتر بود .
هرچند فارغ از این نکته باید گفت شما با دیدن این اثر ، تئاتر تماشا میکنید ، چیزی ک این روزها به ندرت میتوان دید .
سلام
اگر بخوام بدلیل ضیق وقت ، نظری اجمالی بر کل اجرا داشته باشم می تونم بگم من یک کار با استاندارد های جهانی دیدم ک به نظرم کاملا علمی پرداخت شده بود
حتی در هدایت بازیگر ، ثقل های درستی دیدم و روان و تن در همه ی بازیگران تمام و کمال پرورش یافته بود و به پیشبرد اهداف صحنه کمک می کرد
عناصر دیگری چون موسیقی درست ، خود باعث افزایش سطح کار شده بود و حتی فاصله ای که کاملا به موقع در این اجرا قرار داده شده بود مخاطب را از اضمحلال ذهنی نجات می داد و در اتمسفر کار نگه می داشت
درکل اجرا رو خیلی دوست داشتم ... خداقوت میگم به تمام عوامل کار
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
مجموعه تئاتر لبخند
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
بلک باکس ایرانمال
خانه هنرمندان ایران
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهران
