حمیدرضا دانایی فرد حمیدرضا دانایی فرد

سلام
می گویند که تمام قصه های دنیا در اساطیر گفته شده است و ما انسانهای امروزی در حال تکرار همان قصه های کهن اساطیری هستیم و دیگر قصه تازه ای برای گفتن وجود ندارد و تنها مسئله ای که میتواند اثری را جذاب کند شکل جدیدی از فرم و فضاسازی است.نمایشنامه باغ وهم شیشه ای با برداشت آزادی از نمایشنامه باغ وحش شیشه ای توانسته است به فرم و فضای وهم آمیز و کابوس گونه ای از این اثر تنسی ویلیامز برسد.استفاده به جا و متفاوت از نور و بازی با پنجره های شیشه ای که روایتگر موقعیت روحی و شرایط شخصیتهای نمایش است و استفاده از صندلی به عنوان سکویی برای پردازش شخصیتهای نمایش و... هرکدام ایده های جدیدی در روایتگری است که ذهن مخاطب را به شکل اساسی به هم میریزد و او را با اثری نوآورانه و جسور روبرو میکند.
البته کار خالی از اشکال هم نبود و مثلا در مورد شخصیت امیلی و رابطه او با تام باید توضیح بیشتری داده میشد و نباید قتل او به شکل یک شوک به تماشاچی القا میشد.استفاده از ساز دهنی به عنوان موسیقی متن چندان با فضای کابوس گونه سازگار نیست و بهتر بود مثلا از ساز دیگری مثل ویالن استفاده میشد.استفاده از دود برای القای وهم آمیز بودن نمایش ایده ای تکراری است و نیازی به آن نبود و تنها عاملی مزاحم و حواس پرت کن بود خود شکل روایت و بازی ها به خوبی وهم امیز بودن را به ما نشان میداد و ورود دود به صحنه فضا را تصنعی میکرد.
باغ وهم شیشه ای نمونه آثاری است که با فرم و فضا سازی جدید به ما راه جدید هر چند سخت برای روایت یک اثر نمایشی به ما ارائه می کند که میتواند فرم نمایشی آثار ما را از یکنواختی خارج کند کارگردان دست به ریسک بزرگی است و به جای یک روایت سر راست و رئال به سمت فضایی سورئال و وهم آمیزی با لحنی کابوس گونه رفته ایم گو اینکه ما داریم روایت کابوس جیم را از ماجرای پیش آمده میبینیم.
تماشای این اثربه شدت توصیه میشود.