نمایش›آرامسایش

"آرامسایش" رو دیدم
متنی که آشفته بود و اجازه نمی‌داد دنبالش کنی
تک تک اپیزودا هم به نظرم جذاب نبودن و نمی‌تونستی باهاشون همراه بشی
بازیا خیلی معمولی بودن
ولی روح‌الله کمانی یه سر و گردن از بقیه بالاتر بود
تعویض صحنه‌ها سریع بود و با موسیقی خوب
نمی‌ذاشت خسته‌کننده بشه.
شبی کار رو دیدم که "محمد سلوکی" هم از تماشاچیا بود.

manimoon..

درود
این نمایش با فراز و فرودهای زیادی که به لحاظ کیفیت اثر ( چه بازی چه نمایشنامه ) دارد امکان قضاوت و نقد را از من ِ تماشاگر گرفته است ... بخش هایی بسیار خوب و بخش هایی واقعا .... به هر جهت در یک دید کلی باید بگویم چند پاره شدن داستان حتی با توجه به تایم نسبتا طولانی آن ، به خوبی جمع نشده است و در این فرصت ، نظمی در عین بی نظمی دیده نمیشود ، این اثرِ مغشوش ، خط سیرش را در بسیاری لحظات به قهقرا میبرد و شاید با بازی خوب جناب قائدی و خانم دهقانی و آقای کمانی دوباره کمی اوج میگیرد ... به نظرم در نگارش این داستان اولین چیزی که به چشم میخورد نداشتن آرامش نویسنده است ، این اثر ناپخته از آب در آمده شاید هم عجولانه ، اجزای آن جا نیفتاده است ... بخش های آموزشیِ ! نمایشنامه در تضعیف آن نقش موثری داشته ، منظورم اصطلاحات روانشناسی قصه است که کارگردان قصد دارد با تعریف تاکیدی ِ آنها به تماشاگر چیزی بیاموزد و متاسفانه این کار بسیار سطحی و تصنعی صورت میگیرد . موسیقی لایتچسبک (به فتح ی ت چ ، سکون س ، به فتح ب ) است و اشعار انتخابی بعضا نسبتی با این اثر ندارند ، سه بازیگرمذکور باید همیشه حضور داشته باشند تا اپیزودها با بازی ضعیف دیگران باعث کسالت نشوند و به هر نحو شده احساس تماشاگر را سرو سامان میدهند . توصیه من به دیدن این نمایش است با تمام ضعف هایش ولی ارزش دیدن را دارد .
نمایش آرامسایش بابی شد تا ما هم بازی جناب جمشیدی را ببینیم و با خودمان بگوییم آنقدرها هم بد نیست گرچه بازی ایشان آدم را تحت تاثیر قرار نمیدهد ، نمی خنداند ، نمی گریاند ، مبهوت یا شگفت زده نمیکند ولی در همین اجرا یک سر و گردن بالاتر از کسانی ظاهر میشود که سالهاست نام بازیگر بر آنها نهاده شده ... ضعف جناب جمشیدی دقیقا در رویارویی ایشان با محمد حاتمی آشکار میشود مانند یک مباهله... در همان قدم اول پای پژمان عزیز روی مین میرود و بوم ! از صحنه بازیگری محو میشود ... شاید این خطای کارگردان باشد ، نمیدانم به هر تقدیر اگر آقایان حاتمی و جمشیدی را در یک اپیزود نداشتیم شاید مناسبتر می نمود . ضمنا صدای جناب حاتمی بسیاردلنشین است .
آرامسایش به گمان من آنقدرها که آرام ساییدن (سایش ، فرسودگی ) می نمود ، آرامش یا آسایش یا ترکیبی از این دو نبود. سپاس