این نظر و مواجههٔ شخصی من با این اثر نمایشی است و احتمال اینکه شما نظر دیگری داشته باشید وجود دارد.
من نمی‌دونم آیا بازگو کردن عیان، عریان و داستان‌وار این همه غم و رنج و درد و ناراحتی و نکبت و فلاکت و بدبختی و بیچارگی تئاتر محسوب میشه یا نه؟! آیا تئاتر دراماتورژی نمی‌خواد؟! آیا نباید قصهٔ یک‌خطی به ساحت درام نزدیک بشه؟! آیا بیان وقایع چه تلخ، چه شیرین تئاتره؟! فرق کتاب گویا با تئاتر چیست؟!
دربارهٔ اجرا اما، نور و موسیقی رو دوست داشتم؛ ولی متن و بازی‌ها خیلی جا برای بهتر شدن دارند، بازی کاراکتر نقابدار به نظرم خیلی خوب بود. طراحی صحنه و لباس هم شرایط نسبتاً مطلوبی داره.
خسته نباشید عرض می‌کنم خدمت گروه محترم اجرایی و براشون آرزوی موفقیت‌های بیشتر دارم🙏🏻🙏🏻🌹🌹