"لغو واقعیت یا جعل آن؟"
خانه.وا.ده به طور شوق انگیزی نمایشی فلسفی است.
شاید خلاصه داستان این نمایش فریبکاری بیش نباشد. نمایشنامه به دلیل ماهیت فلسفی اش از سطح لایه های از درون فروپاشیده شده ی یک خانواده هسته ای ،بورژوا و پدرسالار فراروی می کند و به یک کلیت گسترده تر می رسد..خانه.وا.ده مضحکه ای است در مورد این مناسبات و تعمیم پذیری آن به ساختارهای بزرگتر و نسبت آنها با واقعیت ، انکار ، جعل واقعیت و تخیل...
لحن و ادای ابزورد و تصنعی این نمایش دال بر شوخی خطرناکی با مقوله واقعیت است.
در نمایشنامه از تنوع واقعیت ها خبری نیست .ما با یک واقعیت شاهد(بارز) و تکثیر و تداوم انکار آن واقعیت مواجهیم که سرانجام به انعکاس آینه وار پایان درخشان نمایش ختم می شود .. واقعیت های در حال لغو شدن.. نمایش مضحکه ای است درباره تخطی از نظم موجود خانواده ی خوشبخت ! که عواقبی عجیب و سخت و گیجی برای پسر بزرگ و بعد خواهر و نهایتا بقیه خانواده در بر دارد.
***
طراحی حرکات بازیگران در این نمایش اوریجینال و خلاقانه به نظرم رسید.هر شخصیتی لحن حرکتی مخصوص خود را داشت. دخترو مادر و مادربزرگ نمایش ... دیدن ادامه ›› توسط مردان به خوبی بازی می شوند.تکرار بعضی کلمات به صورت انعکاس تاکیدی از زبان پدر، در برخی از نمایش های دیگر اتفاق افتاده بود اما کارکرد شیرین و موثری دراین نمایش دارد. بازیگران نقش پسر بزرگ و مادربزرگ خوب بودند.اما بازی محمدعلی محمدی در نقش پدر،شایان توجه است در طول نمایش فکر می کردم چقدر با ،قدرت، ظهرجمعه فرق دارد و چقدر هر دو نقش را خوب ایفا کرده است.
. بخشی از این نمایش را به شدت متاثر از فیلم Blow-Up آگراندیسمان،آنتونیونی خصوصا صحنه ی پایانی تنیس بازی بدون توپ در زمین سبز می دانم.در این نمایش هم قرار داد بازی بدون توپ البته با وجود بودن توپ بر صحنه برقرار بود که به نوعی انکار واقعیت موجود و تاکید بر امر تخیل درک می شود.
ضمنا با اینکه نمی شود ربط چندانی پیدا کرد اما یاد نمایش "میز" بهار کاتوزی هم افتادم که در بهار امسال اجرا شد و البته دوستش نداشتم.
آشنایی زدایی از نحوه نگارش "خانواده"، یکی از مرتبط ترین و نوآورانه ترین شکلهای عنوان یک نمایش در همراهی با مضمون آن می باشد.
***
از تماشای نمایش خانه.وا.ده واقعا هیجان زده شدم. محمد مساوات یکی از پدیده های تاتر نوآور امروز ایران است. هر کارش غافلگیر کننده تر از قبلی است. بهش تبریک می گویم.