(( تنهایی شیرین ))
"حوالی اجسام"، مجموعه ی دعوت کننده و تامل برانگیزی است ..
سکون ،صبر و سکوت متجسد در فیگورهای نقاشی های الهه حیدری ،درگیرکننده است.
صورت در نقاشی ها حذف شده اما تمامی سخن ها و تاویل هایی که می شود از خطوط چهره و نگاه چشم ها روی بوم دریافت کرد به دست ها و پاها و حالات تن این زن (سوژه ها) روی تابلو هدایت شده است. دستها و پاها و نحوه ی قرار گرفتن شان بر روی اجسام ساده ی آن حوالی یا کنار آنها ، بسیار بیانگر است. میز ، صندلی، مبل، فنجان .. در میانه ی خود ،شما را به شنیدن حرفهای دستها و پاها و بدن زنی ،دعوت می کند.
بیشتر فیگورها تنها هستند و به نظر درون گرا .... در عین حال در فضایی افسرده و سرد و شاید رخوت آلود، مصمم و قوی و حتی گرم و امیدوار به نظر می آیند . سوژه این نقاشی ها لزوما در اندیشه و انتظار (همراه و یاری ) نیست اما اگر هم منتظر به نظر می آید فاقد اشتیاق بیتابانه و بی قراری های زودگذر است .وجود این سوژه مستقل و گاهی حتی قوی و بسیار صبور است . او به تنهایی اش متکی است .
از فیگورهای حیدری ، زنانگی ساده و متانتی تنانه همراه با بی نیازی و بی تفاوتی متفکر انه ای بر می آید.سکون در این آثار منفعلانه نیست بلکه ... دیدن ادامه ›› انتظار عملی متعاقب و چاره ساز از آن می رود.
اما شاید زیبایی درخشنده ی در این مجموعه امید پنهان شده در جسم /فیگورهای کشیده شده باشد . امیدی که نه از امری بیرونی مثل وصال با یاری انتظار می رود بلکه از هم پیوندی با درون و شناخت خویشتن خویش و تعمق و حتی درگیری با درون خود به دست می آید. و این تابندگی از زیر پرده رنگ های سرد و مات اما بسیاردیریاب و خیره کننده به جان تماشاکننده نفوذ می کند.
سلام به تمای رنگهای، این بار، سرد ! ...به تمامی توسی ها ، سبزهای مات ، صورتی ها چرک و دلنشین، قرمزهای مات ، لاجوردی و .....
سلام به تنهایی شیرین.