((روح بلند گروتفسکی،باران و زیبایی شیرین تاتر))
تماشای ایستاده ی نمایش فاوست به روایت و طراحی ،کارگردان با استعداد لهستانی Marcin Herich در محوطه پارکینک تالار وحدت به مدت یک ساعت زیر بارش باران و سرمای آخرین شبهای پاییزی تجربه ی کم نظیری بود.
"فاوست" نمونه ی اصیلی از تاتر فیزیکال و دیداری بود که ثابت می کند اینگونه از نمایش وجوه افتراق قابل احترامی با آکروباسی و سرگرمی بصری و صوتی دارد که تحت عنوان این شیوه ی اجرایی احتمالا در برخی از نمایش ها در کشورمان حقنه می شود و تاکیدش در وهله ی اول معطوف بر ایجاد هیجان کاذب صرف از طریق حواس غیردماغی مخاطبان است!
شیوه ی اجرایی در فاوست یادآوری می کند که تاتر بصری و فیزیکال با اغتشاش و ناهماهنگی و شلوغ کاری بازیگران و آکسسوار {صرفا متحرک} روی صحنه (خیابان)بسیار تفاوت دارد. طراحی حرکت ها ی بدن بازیگران و طراحی بصری و صوتی و جابه جایی دکلهای چرخ دار و کاربرد هوشمندانه ای که از آنها و سایر ابزار می شود به طور هماهنگی در راستای ایجاد فضای معناسازی بود از افسانه فاوست (به هر روایتی) ...بدون دانستن خط سیر داستانی هم این احتمال بود که هر مخاطبی تفسیر معنا ساز خود را از نشانه ها و طراحی ها داشته باشد ..
در تمام طول اجرا با خودم فکر می کردم آیا این حد بالا از هماهنگی و حرفه ای بودن گروه به دلیل زیستن در قاره ی دیگر و بهره گیری از امکانات بسیارش ... دیدن ادامه ›› می باشد یاروح گروتفسکی کبیر پشتیبان هموطنان هنرمندش بود؟ !!! یا اصلا مرغ همسایه غازاست؟
تجربه ی دوطرفه تماشاگران و بازیگران زیر باران و سرمای نفوذ کننده هم در درگیری بیشتر حسی با اجرا بی تاثیر نبود.. اما کار بازیگران با لباس کم و اینکه روی زمین خیس میخوابیدند با سطل آب خیس می شدند بسیار دشوار تر بود!
**
لذت تماشای این اجرا در کنار دوستان با ارزشم دو چندان شد.