نمایش کفنم کجاست، کمدی تراژیکی بسیار زیبا، با بازی‌های یک سطح و بدون بیرون زدگی که به جذب تماشاچی و بالا بردن کیفیت کار بسیار کمک میکرد، بجز خانم مشکی پوش بدون حس بدون بیان و به نحوی پایین آورنده سطح کار بصورت کلی بود.
ریزبینی نویسنده و کارگردان و قرار دادن موقعیت‌های درام در لحظه های درست پس از طنز و جذب اعتماد مخاطب باعث تأثیرگذاری دو چندان بر تماشاچی میشد، در کل نیمه ابتدایی کار ریتمی فوق‌العاده و با هیجان زیاد تماشاچیان همراه است ولی از نیمه دوم کار ریتم کمی می‌افتد که صد البته بازی‌های الکی با نور و تاریکی‌های بی موقع و زیاد از حد و طولانی یکی از دلایل افتادن ریتم شده.(زمان کار در تیوال ۸۰ دقیقه نوشته شده ولی تایم کار ۹۰ دقیقه است)
و در آخر تشکر ویژه از گروه فرم که تمام مدت بر روی صحنه بودند و مارا تنها نگذاشتند و پر واضح است که پا به پای بازیگران تمرین کرده بودند و در صحنه آخر شور و هیجانی که مخاطب از اواسط نمایش گم کرده بود را دوباره خلق می‌کنند که به رضایت بیشتر مخاطب کمک شگرفی میکند، با این حال از لحظه اول نمایش مشخص میشود که این افراد با این حجم از تلاش که هرکدام بر روی کار گذاشته‌اند هیچگاه به روش اصولی از بیرون اصلاح نشده یا حتی جلوی آینه تمرینی نداشته‌اند و همه یک حرکت را انجام میدهند ولی به اشکال متفاوت. احساسات گروه فرم را با جمله‌ای از استالیناوسکی میشود بیان کرد که بازیگر هروقت نمی‌داند چگونه روی صحنه احساساتش را نمایش دهد چشم‌هایش را از حدقه بیرون می‌آورد.