نمایش شامل دو داستان درون هم هست. یکی داستان آدم هایی که داخل یک محوطه به نام هتل فنس هستن و دومی داستان نمایش نامه شکسپیر که اون ادم ها دارن اجراش رو تمرین میکنن. داستان اصلی به نظرم انسجام کافی رو نداره. مثلا هرگر نمیفهمید چرا اون ادم ها داخل اون فضا گیر افتادن، چرا به اونجا هتل فنس میگن، چرا دو دسته آدم وجود داره و در آخر چه سرنوشتی پیدا میکنند. به نظرم در آخر سعی شده بود اون ها رو قهرمان نشون بدن بدون اینکه قانع شیم که قهرمان هستند.

خود نمایشنامه شکسپیر محتوای سکچوال داره و در مورده خیانت هست. این نمایش علاوه بر نشون دادن محتوای نمایشنامه شکسپیر اضافات و شوخی جنسی فراوان داشت که زیاده از حد بودنش زننده اش میکرد. فکر میکنم دلیل وجود این همه شوخی های جنسی نزدیک شدن به مخاطب و واکنش گرفتن از اون بود. یا شاید نشون دادن صراحت و جسارت کارگردان. به هر حال به من کمکی نکرد با داستان بیشتر ارتباط بگیرم.

نورپردازی ، موسیقی و آواز ها خوب بودن. خود تالار حافظ هم به نظر جذاب هست. تماشاچی احساس میکنه نمایش در دل اون ها و میون اون ها اتفاق میوفته به جای اینکه روی یک صحنه ی بالا دست و دور باشه که فقط از روبرو میشه تماشاش کرد.

بازی ها و بازیگران هماهنگ بودن و بازی های خوبی نشون دادن. حرکت های بدنی شون بی نقص بود.