در انتظار گودو یکی از معروفترین و اجرا شده‌ترین نمایشنامه‌های جهان است و به دلیل ساختار نمادینش، اجرای آن نیازمند درک درستی از مفاهیم و مولفه‌های موجود در متن است. انتخاب این نمایشنامه برای یک تئاتر دانشجویی میتواند نشان از جسارت و شاید بلندپروازی یک گروه تئاتری باشد که خود را در معرض حجم زیادی از انتقادها در صورت اجرای ناموفق آن قرار می‌دهند. جسارتی که گویا در این مورد خاص تحسین و تشویق داوران و همچنین تماشاگران حاضر را به دنبال داشت. تحسینی که اگرچه همراه با انتقاداتی بود اما به وضوح کفه ترازو را به سمت آینده‌ای روشن برای این گروه جوان سنگین می‌کند.
بازی‌های خوب و حساب شده، میزانسن صحیح و ساختار حرکت بازیگران و عناصر در صحنه. استفاده بجا از نور و همچنین موسیقی را میتوان از نقاط قوت نمایش؛ و عدم استفاده صحیح از سکوت‌ و شتابزده بودن بیان دیالوگها و عدم کنترل کافی بر اجرا در پرده دوم نمایش ( زمانیکه تمامی پرده اول مجددا و اینبار با سرعت چند برابر اجرا میشد ) را میتوان از نقاط ضعف کار برشمرد.
در آخر باید گفت متن در انتظار گودو خود به تنهایی دارای سطحی از استاندارد است که اجرای بدون ایرادهای فاحش آن، خود می‌تواند نشان از موفقیت باشد.البته لازم به ذکر است برای یک گروه دانشجویی و تازه‌کار، بیان ضعف‌های کار ارجح بر نقاط قوت است اما آنچه که آنها را در مسیرشان یاری میکند نقد منصفانه و راهگشاست.