ملاقاتِ من با من. احتمالا برای همه‌ی کسایی که اغلب در روزمره‌شون، کسی جز خودشون رو ندارن، اتفاقِ جذابی به نظر برسه. همونطور که من هم قبلِ دیدنِ این تئاتر، با خوندنِ موضوع، بهش فکر کردم. همه‌ی کار هایی توی تنهاییت انجامشون می‌دی، همه‌ی اون کار هایی که شاید از فرطِ نبودنِ کسی، با خودت انجامشون می‌دی،.. حالا می‌تونی باز هم با خودت، ولی وقتی واقعا پیشت حضور داره، نه اینکه فقط درونت باشه، انجامشون بدی. با منِ من ات. سلایقِ مشترک. افکارِ مشترک. تفاهم. جالب به نظر می‌رسه. ولی، تا قبل از اینکه منِ من ات بخواد مستقل از تو بشه و درنهایت با فکر به اینکه می‌تونه این کار رو بکنه، تو رو بُکُشه!.

خیلی خیلی زیاد دوسش داشتم :) انگار دقیقا به دیدن همچین چیزی نیاز داشتم. تشکر و خسته نباشید به گروه خوبتون 🤍