دیشب اجرای اول این نمایش رو دیدیم با توجه به سابقه کارگردان انتظار یه نمایش خوب رو داشتیم ولی متاسفانه خلافش صورت گرفت از دید ما
اول اینو بگم ... دیدن ادامه ›› که بیشتر بیننده های دیشب اینجور که دیدیم از دوستان و آشنایان و یا کارگردانان و بازیگران تئاتری بودند که در زمان اجرا این مورد به شخصه خود من رو خیلی اذیت کرد چون تقریبا در بیشتر تایم نمایش یا الکی یهو صدای خنده یکی میومد یا با یه زیر صدا از یه جای نمایش تعریف میکردن مثل این:ای ول چه خوب این قسمتو اجرا کرد-دمش گرم
دوم راجب اجرا باید بگم که من اولین بار بود یه تئاتر تجربی میدیدم و واقعا نمیدونم همه تئاتر های تجربی اینجوری برگزار میشه یااین متفاوت بود
یعنی اون قسمت های مونولوگ بخشی از نمایشی بود که در اصل قرار بوده به اجرا دربیاد؟و اون قسمتای جمعی همون پشت صحنه تئاتره؟
چون مضمون حرفا و جو نمایش این دو تا سکانس ها خیلی باهم فرق داشت یه جوری که به قول خودمون آب به آب میشدی :)
بعد موضوعات اصلا به هم ربط نداشت یه جا از عشق و عاشقی میگه بعد میره تو جو نقد و به شوخی گرفتن نمایش ها و گروه های تئاتری دیگه
درسته تو لحظه همه خندیدیم ولی بعدش که میای بیرون هیچی به آدم اضافه نشده یعنی هرچی میخوای فکرکنی فلسفه فلان پلان چی بود هیچی دستگیرت نمیشه و تعداد زیاد مونولوگ ها باعث شد لطف حال خوب اون چند نفر اول گرفته بشه و موضوع تکراری و خسته کننده بشه

نمایش جالبی بود مخصوصا اینکه همیشه همه خوشی ها و سختی های زندگی از دید انسان ها مورد توجه قرار میگیره
اینکه بشه باور کرد بقیه موجودات هم به اندازه ما درگیر تصمیمات ما انسانها و جو هستن خیلی نکته قابل توجه ای هست
من خودم با این نمایش اولین بار بود به جنگ ازین زاویه نگاه کردم و برام خیلی جالب و قابل تاٌمل بود
یه نکته راجب صحنه بگم اینکه من خودم ردیف 2بودم و مشکلی از نظر دیدن تمام صحنه نداشتم ولی کسایی که ردیفای انتهایی بود یه سری از بازیگرارو نمیدیدن مخصوصا جناب حلزون رو :)