توی توضیح یه خطی باید بگم تئاتر چفت سعی کرده بود کمدی متفاوتی باشه ولی موفق نشده بود.
وقتی نمایشنامه ای با گفتگوها و تک گویی های این قدر گل درشت برای اجرا انتخاب میشه خواهی و نخواهی کار سطحی از آب در خواهد اومد. این که بخای مقصر اصلی اتفاقات مملکت رو حاجی بازاری ها نشون بدی چون نمی تونستی از مشکل اصلی بگی زیادی نخ نما شده. و بعد اون حاجی بازاری رو اون قدری ابله نشون بدی که حاضر باشه بی دلیل و مدرک محکم یا فقط به خاطر عشوه های یک دختر شل بشه و پول خیلی خیلی زیادی هزینه کنه اصلا تناقض جدی ه. نمایشنامه از خیلی از تماشاچی ها خنده میگیره ولی چیزی برای فکر کردن ورای چهارتا غرغر سیاسی روتین که الان همه جای اینستاگرام هست و همه می دونن ارائه نمیده. همه چیز به عیان ترین شکل ممکن بیان میشه.
عیبش رو عنوان کردم حسنش رو هم بگم. همه بازی ها راحت و روان بودن و مخصوصا بازی دنا تارفی و کیارش حقگو دوست داشتنی بود. و دیگه این که طراحی صحنه و نور معمولی بود. موسیقی فقط حضور داشت و اگر حذف میشد مشکلی ایجاد نمی کرد.
در مجموع اگر تماشاگر سخت گیری نیستین و به شوخی های رایج اینستاگرامی می خندین و فقط میخاین دقایقی بخندین و بعدش هیچ، کار مناسبی برای دیدن محسوب میشه.