این اجرا از گروهی جوان و احتمال خوش آتیه بود که هنوز در رسیدن به یک بازی مسلط راه دشواری در پیش دارن. متن میلر و کشمکش درونی آدم های نمایشنامه کامل به اجرا نرسیده بود و شخصیت پردازی های بازیگران بیشتر در سطح مونده بودن که نیاز به کارگردانی عمیق تر به شدت حس میشد. در یک نگاه گذرا طراحی لباس اصلا مناسب نبود، نورپردازی خلاقیت خاصی نداشت، طراحی صحنه نسبتا معمولی بود ولی موسیقی دوست داشتنی بود. در مجموع با یک اجرای اندکی بهتر از متوسط مواجه میشید که نه لذت دیدن یک اثر دوست داشتنی رو حس خواهید کرد و نه خودتون رو ملامت می کنین که چرا به تماشای اثر نشستین.