«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
من این نمایشنامه رو نخونده بودم با دیدن تئاتر هم داستان دستم نیومد، اینقدر شلوغ کرده بودن نمیشد تمرکز کنی.
بازی ها هم خیلی قوی نبود، از کسی که بیشترین انتظار میرفت ضعیف ترین بازی دیده شد، لوپاخین با یک تیکه کاغذ تو دستش انگار داشت کارگردانی میکرد نه بازی.
دو طرف که صندلی چیده بودن، باعث شده بود که صحنه مختص تئاتر نباشه، مردم عملا وسط صحنه بودن...
کلا راضی نبودم و انتظار بیشتری میرفت از این نمایشنامه و این همه بازیگر قوی
دوست داشتم. بازیها اینقدر طبیعی بود، گاهی فکر میکردم جز بازیشون نیست. مثل صحنه خنده زیرزیرکی مهدخت و مهسا و صحنهای که جهان میمرد. متن دیالوگها هم مثل زندگی عادی بود که هم عصبانیت داشت و هم بگو بخند و هم ناراحتی. تو یه ساعت همه جور احساسی بهت دست میداد.