خوبیه تواتر اینه که اگه واقعا براتون موضوع مهمه می تونید نمایشنامه رو بخونید.اگر دوست نداشتید که تکلیف معلومه.

البته من شخصا ترجیح می دم یه نمایشنامه هایی رو تو اجرا با داستانش آشنا شم.

نمایشنامه این کار جزو بهترین نمایشنامه های 10 سال اخیر آمریکاست.تا حالا ازش تئاتر خیلی اجرا شده وجایزه گرفته،فیلمی هم با بازی آنتونی هاپکینز وگوئینت پالترو وجک گیلنهال در سال 2005 از روش ساخته شده .یک درام روانشناسانه است،اگه بخوام یه مثالی بزنم که حس جریان نمایش رو متوجه بشید می تونم به فیلمنامه های میرکریمی و کاهانی اشاره کنم،یعنی شما هیجان خاصی رو مشاهده نمی کنید ولی اگه با داستان وشخصیت ها پیش برید مطمئنا خیلی لذت خواهید برد،پس دوستانی که دنبال یه چیز عجیب وغریب هستند که روی صحنه نمایش ببینند خودشون رو اذیت نکنند،من برای پنجشنبه این هفته بلیط دارم ومطمئنم از کار خوشم خواهد آمد،چون هم نمایشنامش رو خوندم هم فیلمشو دیدم وحالا امضاء یعقوبی رو روی اثر می خوام ببینم.