من دیدن این نمایش رو به همه ی مخاطب هایی که دوست دارن نمایش عجیب و جالبی رو تجربه کنند پیشنهاد میدم. این نمایش قصه ی مشخصی رو به مخاطب دیکته نمیکنه، ساختار کلاسیک نداره و شما قرار نیست به محض نشستن روی صندلی متوجه بشید قصه چیه. کمی فکر میخواد، فکری که حتی لازمه شمارو تا بیرون از سالن هم دنبال کنه. من پیشنهاد میکنم ببینید چون جهان سورئالی که نمایش ساخته خیلی به جهانی که ما آدما ساختیم شباهت داره. اونجا یه دنیای دیگه ست، قواعد خودشو داره، کاراکتر های خودشو داره و خب حتما چون از خشونت حرف زده میشه قرار نیست خوشایند باشه؛)
اون آقایی که رادیو دستش بود و از اون رادیو موزیک پخش میشد، خیلی خفن بود. من مبهوت بدنش شده بودم.