دیشب یه دبل سنگین کردم و به تماشای هر دو جلد نشستم.کیف کردم(کیفِ کش دار).دمتون گرم.عالی بودید همگی.فقط دوست دارم از لذتی که بردم بنویسم.از همون ابتدای کار و از ورود به بیمارستان ، شوخی و ارتباط گیری با مخاطبان شروع میشه.ممنون از استاد محمد رحمانیان و ممنون از تک تک عوامل که توو این حالِ خوب دخیل بودن.قطعا توو این مدتی که مونده ، اگه وقت بشه ، بازم میام و می بینمتون..مرسی که انقد شریف بودید.منم با تئاتر درمانی تون ، درمان شدم :) دمتون گرم.از طرف : تی شرتِ مخصوصِ کظمِ غیظ.