ازینکه یک فیلم تفکری رو با بازی های خیلی خوب و فیلمنامه ای به نسبت خوب تو ذهن بیننده وارد کنه خوشم نمیاد.وقتی تو سینما ندیده بودم فکر میکردم اثر مهمی رو از دست دادم اما دقیقا همون چیزی بود که من از سینما نمیخوام.من نمیخوام کسی به زور تفکری رو با رنگ و لعاب تو ذهنم کنه.فیلم بیشتر ادای این رو در میاورد که ما رو به قضاوت نشونده.اتفاقا از همون لحظه که قلم برداشته شده خود نویسنده قضاوتش رو کرده.مرد ماجرا به حدی غلو شده از بدنیا آوردن بچه بیزار بود که ناخوداگاه من تماشاگر سوق داده میشدم سمت زن.در صورتیکه زن هم اشتباه بود.حد وسطی فیلم قایل نبود.
نقد منفی به این فیلم رو منی مینویسم که خودم عاشق مادر شدن هستم و همیشه میگم وقتی اولین کودک بدنیا اومد اگر شد تنها نباشه و دیگری هم بیاد اما اگر شرایط بود...و مشکل این فیلم همین اما اگر ...هست.تمام تلاش نویسنده این بود که تلقین کنه بدنیا آوردن تحت هر شرایطی مجاز و خوبه حتی اگر باعث بشه بزنی زیر تمام اعتقادات و تفکرات پیشینت.حتی اگر پدر بچه هات رو بذاری کنار و حق خودت بدونی که بچه بی پدر بزرگ شه.حتی اگر بدنبال استقلال شخصی از خانواده وارد زندگی دیگری شده باشی و دوباره خرجی بگیر پدرت بشی و هزاران حتی اگر دیگه که فرصت نداد نویسنده بهش فکر کنیم و در لحظه ای فیلم تموم شد که اون چیزی که میخواستن تو ذهن ما ثبت شه.
متاسفانه این روند داستان نویسی و تلقین تفکری که با روشنفکری مخالف هست توسط بازیگران خوب هر از گاهی به چشم میخوره.مثل فیلم تابستان داغ.فیلمی که با ادای روشنفکری دنبال تلقین این بود که زنی که سر کار میره عواقب داره و حتی سعی نکرده بود مشکل رو روی شونه ی مرد هم بذاره.فقط ادای دلسوزی برای زن رو فیلمنامه نویس درمیاورد.من به عنوان کسی هم شغل زن قصه ازین تفکر بیمارگونه ی ضد زن توی اون فیلم هم ... دیدن ادامه ›› شاکی بودم.
غمگینه دیدن این فیلمهای خوش آب و رنگ با هدف مشخص که از قبل به صورت بسته بندی زیبا آماده شده تا تو ذهن مخاطب تزریق بشه.اسم این کار رو میذارم بی معرفتی چون رو بازی نکردن با مخاطب!!!