خیلی اتفاقی دوست خوبم مریم عزیز بهم گفت بلیط اضافه برای این نمایش داره و خودمو رسوندم. شاید به جرات بتونم بگم یکی از قوی ترین و خلاقانه ترین در عین حال عمیق ترین و احساسی ترین کارهایی بود که توی جند سال اخیر دیدم.نمایشی که داخلش در عین بغض قهقهه زدم و اشک هام رو هورت کشیدم.به شدت درست و همه جی سرجاش بود. طنزی داشت که واقعا طنز بود و غمی داشت که سرتاپای وجودم رو می لرزوند.راستی اگه کسی ما رو از بیرون نگاه کنه چی راجع به ما فکر می کنه؟ آیا ما رو یه خانواده خوشحال و خوشبخت می بینه؟ جمله ای که سال هاست تو سرم می چرخه. دم کارگردان و تک تک عوامل گرم که اجازه دادن من کارشونو ببینم. قلبم مونده وسط هیلاج بین شما