پنهان دارای موضوعی خوب، اجرایی خلاقانه و بازی‌های بشدت منحصر بفرد و درجه یک است.
آنچه نمایش از آن رنج می‌برد تاکید بر وارد کردن تنش بیشتر و اذیت کردن تماشاگر بواسطه تکرارهای تند موسیقی و خاموش روشن شدن نور صحنه بود. این طراحی که احتمالا با قصد عصبی‌تر کردن تماشگر در موقعیتی که خود به خود و بواسطه متن و نمایشنامه به شکل تاثیرگذاری تنش‌زاست بسیار غیرضروری و آزاردهنده بود و حتی ریتم کار را مختل می‌کرد. بنظرم نمایش در متن و موقعیت قصه و بازی های بی نظیر خود آنقدر پٔرمایه و درجه یک بود که چنین طراحی، در جهت عکس و برعلیه نمایش عمل می‌کرد.
به هر روی جا دارد از کلیه عوامل نمایش بخصوص دو بازیگر اصلی که بشکل حیرت انگیزی صحنه را از ابتدا تا انتها در تسخیر خود داشتند تشکر کرد و خسته نباشید گفت.