با سلام و ادب و احترام
اینقدر کامنت ها در باره این تئاتر مثبت و زیاده که واقعیتش از صبح دارم باخودم کلنجار میرم چطوری پیاممو بذارم، اصلا پیام بذارم یا نه
والا من تیپ ادبی و هنری نیستم. رشته تحصیلی و کارم به دنیای هنر ربطی نداره
اینا رو گفتم تا منو قضاوت نکنید . همینطور به کامنت من خیلی اتکا نکنید برای تصمیم گیری درباره دیدن این تئاتر.
دیشب مهمان تئاتر هامون بودم با این نمایش، دو تا سوال تو ذهنم میچرخه. نمی تونم جوابشو پیدا کنم
اول اینکه اون تمرینی که پدر خانواده با صدای سوت باید انجام میدادن و بقیه ناچارا نظاره و تشویق میکردن، دقیقا به چه مفهومی بود؟ چه پیامی داشت؟ حرکاتش رو درک نمیکردم
دوم اینکه اون صحنه که ملت اومده بودن برای تبریک تولد نوزاد و اینا میومدن جلو سن گریه میکردن و پشت سر به اینکه پای پستچی از کمد زده بیرون و باید قطعش کنن میخندیدن، مفهوم اون خنده ها و حرکات تکراری چی بود؟؟ بنظر یه کم زیادی طولانی بود. این قسمت رو هم درک نکردم.
در مجموع اگه مفهوم نمایش ... دیدن ادامه ›› رو درست گرفته باشم، نمایش خوبی بود. خصوصا کاش پدرها و مادرها بیشتر به فکر باشن که با تعصبات گنگ و تفکرات خودخواهانه خودشون و جامعه که نسل به نسل منتقل میشه، چه قدرت تفکر و انتخابی رو از نسل های بعدی میگیرن و چه فاجعه یی ممکنه بوجود بیاد
کی میدونه شاید اینکه الان دنیا اینقدر درگیر جنگه و ادمها همدیگه رو دوست ندارن زاده تربیت های اینچنینی باشه.

مفهوم پوستر نمایش رو هم دوست دارم بدونم. اگه آگاه محترمی بتونن راهنمایی کنن.