حالا که بعد از گذشت چند ماه از تماشای این تیاتر، اینجا چیزی مینویسم، اندکی وابی سابی خوانده ام، قدری از تئوری ایکبانا میدانم، میازاکی و آثارش را بهتر میشناسم و در تلاشم که بدانم چه تفکری پشت هیراکیری قرار دارد. این به گمان من به این معنی است که نمایش رسالتش را به تمامی انجام داده. مخاطب را موقع تماشا و بعد تر موقع یادآوری آن تماشا، غرق لذت کرده است. او را نسبت به موضوعی کنجکاو و مشتاق کرده و آنقدر قدرتمند بوده که کنجکاوری اش را به اقدامِ هر چقدر کوچک کشانده است.