" هرکسی از ظن خود شد یار من، از درون من نجست اسرار من
سر من از ناله ی من دور نیست ، لیک چشم و گوش را آن نور نیست"

بیشتر از هرچیزی از فرم نوی کار لذت بردم و به اندازه ی خودم از ظن خودم از محتوا برداشت هایی داشتم.
صحنه ی آخر، از بدو ورود تا پایان اجرا و بخصوص خود پایان متفاوت اجرا تجربه
و حس جدید و جالبی بود.
در حین اجرا کاملن احساس تجربه ی یک کابوس در بیداری رو داشتم.
روح داداءیست ها کاملن در وجود گروه اجرایی حلول کرده بود :)))

اگر اهل تجربه ی سبک های نوین اجرایی هستید و از حرکت های آوانگارد لذت می برید حتنن این نمایش رو تجربه کنید در غیر اینصورت هرگز به تماشای اون نرید.