تقریبا سی سال پیش برای اولین بار شیفته تاتر شدم اونم با دیدن نمایش معرکه درمعرکه تو سالن چهارسو اینقدر ذوق زده شده بودم که ۲ بار دیگه رفتم دیدم صدای جادوی رضا رویگری را هیچ وقت فراموش نخواهم کرد به جرات میتوان گفت نیمی از مخاطبین آن دوران بخاطر شنیدن اون صدای دلنشین به دیدن نمایش میامدند . امشب با دیدن دوباره نمایش خاطرات آن زمان دوباره در من زنده شد . متنی به شدت قوی که متواند کلاس درسی برای دانشجویان هنر تاتر شود با آن کارگردانی وبازی پر انرژی آقای طهمورث .بازی رضا رویگری وزنده یاد سیروس گرجستانی در اجرای دهه ۷۰ در موفقیت نمایش در آن روزگار تاثیر فراوانی داشت . هر چند نباید از بازی خوب آقایان رحمتی و سپهری در اجرای جدید نمایش به سادگی گذشت . نقطه قوت نمایش نسبت به اجرای سی سال پیش در بازی فوق العاده خانم نسیم ادبی بود که واقعا به دل می نشیند . به امید روزی که نمایش های خوب آن زمان همچون عشق آباد . توراندخت . اجرای دوباره داشته باشند . سپاس و خسته نباشید به گروه نمایش معرکه در معرکه .