این نمایش عااالیییی بود
اینقدر ذهنم هنوز درگیرشه که نتونستم درست متمرکز بشم و راجع به تک تک لحظاتش فکر کنم. حتما باید یه بار دیگه ببینمش. چون پشت این همه کمدی جذاب یه مفهوم خفن پنهان شده بود که به راحتی در دسترس مخاطب قرار نمی گرفت و اونجا بود که آدم مجبور میشد فکر کنه. از اول نمایش اینقدر آدرنالینم بالا رفته بود که احساس می کردم توی شهربازی ام. ریتم نمایش به حدی بالا و درست بود که تا تهش فرصت نکردم ساعتمو نگاه کنم. هرجوری فکر میکنم نمیتونم بفهمم چطور ممکنه یه نمایشنامه اینقدر دیالوگ داشته باشه و اینقدر پر باشه ولی حتی یه لحظه ام از ریتم نیفته. کاراکترا چقدر جذاب بودن? اگه این کارو ببینید متوجه میشید وقتی میگم هیجان زده شده بودم منظورم چیه. تبریک میگم به نبوغ آقای مهدی کوشکی و تلاش و زحمت بچه های با استعداد نان... عالی هستین بچه ها خداقوت